یکی از بندهای برنامه چشم‌انداز ۱۴۰۴ که رهبر ایران در ۱۳ آبان ۸۲ به هر سه قوه ی مجریه، قضاییه و مغننه ابلاغ کرد این بود که ایران، باید جایگاه اول اقتصادی، علمی و فناوری را در منطقه به دست بیاورد، اما گزارش های امروز نشان می دهد سرانه ی دانش آموزی ایران از بسیاری از این کشورها عقب تر است. دلایل این موضوع چیست و تا چه اندازه در سال های باقی مانده ، دسترسی به آن ممکن است؟ و از طرفی دیگر تحولات سیاسی و نوسانات اقتصادی امروز ایران ، چقدر بر سیستم آموزشی تاثیرگذار هستند؟
